Rehabilitacja dzieci

Ostatnie lata to wzrost zainteresowania metodami oceny właściwego rozwoju ruchowego i umysłowego dziecka, warunkującego jego jakość życia. Poza oczywistą rolą rodzica w ocenie rozwoju dziecka na podstawie jego bacznej obserwacji, dostępne są profesjonalne narzędzia, w postaci kwestionariuszy, oceniających funkcjonowanie dziecka na płaszczyźnie fizycznej, umysłowej i emocjonalnej. Poza kwestionariuszami o ogólnym charakterze, skonstruowano także te specyficzne, traktujące o konkretnej jednostce chorobowej, np. porażeniu mózgowym, przepukliny oponowo- rdzeniowej czy skoliozy. Zanim jednak dziecko zostanie objęte szczegółową opieką lekarską i diagnostyką, kluczową rolę w zauważeniu wszelkich nieprawidłowości odgrywają rodzice.

Na co należy zwracać uwagę?

W okresie wczesnodziecięcym (2-3 lata) niepokój może wzbudzić brak reakcji na wołanie, unikanie kontaktu fizycznego, nieumiejętność prostej zabawy, zachowania stereotypowe (powtarzalne), np. kiwanie się czy nadmierne pobudzenie bądź wyciszenie.

Okres przedszkolny wymaga zwrócenia uwagi na znaczne zaburzenie/ opóźnienie mowy, stereotypię zachowań lub nieumiejętność zabawy; na płaszczyźnie ruchowej niepokojące jest chodzenie na palcach.

Wczesne rozpoznanie wszelkich nieprawidłowości czy zaburzeń o różnym stopniu zasięgu, daje szansę na szybkie wprowadzenie rehabilitacji ruchowej, logopedycznej czy pedagogicznej, niezbędnej dla normalizacji rozwoju lub ograniczenie deficytów rozwojowych.

Rehabilitacja znosząca wady postawy, np. skoliozę, ukierunkowana jest na ćwiczenia gimnastyczne wzmacniające mięśnie utrzymujące postawę i wypracowanie odpowiednich nawyków w życiu codziennym. U dzieci z dysfunkcja OUN zaburzone są reakcje czuciowo- ruchowe, manifestujące się nieprawidłowym napięciem mięśniowym, zaburzeniami równowagi czy braku kontroli ruchów głowy czy kończyn. Rehabilitacja takich dzieci sfokusowana jest na obniżanie wzmożonego napięcia mięśniowego lub podwyższanie napięcia obniżonego. Ponadto ma na celu zniesienie nieprawidłowych odruchów, a wreszcie- przeniesienie zdobytych umiejętności ruchowych na płaszczyznę codziennego życia. Ćwiczenia mogą polegać na biernym utrzymywaniu określonej pozycji ciała dziecka (ćwiczenia bierne), na czynnym wspomaganiu określonych ruchów (ćwiczenia czynne) czy na wspomaganiu oddechu, relaksacji czy koordynacji ruchowej (ćwiczenia specjalne).

Ćwiczenia obejmują pracę całym ciałem- wygięcia w tył, skłony, zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej. To także izolowane ćwiczenia poszczególnych kończyn czy głowy. Ćwiczenia stóp korygują m. in. płaskostopie i są baza do wyprowadzenia właściwej postawy ciała. Wykorzystywane są piłki rehabilitacyjne, ławki czy kształtki rehabilitacyjne, drabinki, schody z pochylniami czy suche baseny wypełnione piłeczkami. Niektóre z tych akcesoriów z powodzeniem można wykorzystać także w domu.

Jak rodzice mogą pomóc dziecku w rehabilitacji?

Poza oczywistym wsparciem okazywanym dziecku i stworzeniem dziecku takiego środowiska życia, w którym nie będzie ono napiętnowane swoją niepełnosprawnością, rodzice mogą brać czynny udział w rehabilitacji, kontynuując jej założenia w warunkach domowych. Masaże, ćwiczenia wpisane w konwencje zabawy- turlanie, zabawy na dmuchanej piłce, naśladowanie przez dziecko ruchów rodzica- to nieoceniane wsparcie ruchowe oraz emocjonalne dla dziecka. Korzyści z nich odniesie zarówno dziecko, jak i rodzice.

O nas

Jesteśmy zespołem fizjoterapeutów, specjalizujących się w rehabilitacji dzieci m.in. metodami: NDT-Bobath, Integracji Sensorycznej (SI), PNF.

Adres:

ul. Basztowa 8
„Galeria Centrum”
47-300 Krapkowice

plansza informacyjna PFR pion srodkowa

Kontakt:

502 053 609
608 491 218